Het was even geleden dat ik had kunnen rijden maar deze zondag was prima. We waren weer vroeg op, zo het eerste weekend na onze vakantie. Het was nog een laatste keer een beetje inrijden en afstellingen optimaliseren.
Ik moest weer even wennen na een lange winterstop en de eerste keer na mijn crash. De motor stond er weer goed bij en ik was er klaar voor. De eerste sessie was ik niet tevreden, alles leek mis te gaan. De tweede sessie ging het alweer beter maar ik merkte continue het liften van mijn achterwiel.
Met de tips en hulp van Luca de Vries (nogmaals bedankt Luca) hebben we de druk in de voorvering verhoogd. Het duiken werd minder en mijn achterwiel bleef aan de grond, top! Luca wilde mijn bandenspanning warm wel eens controleren, dus direct van de baan af. Die hebben we aan de voorzijde wat hoger gezet om de grip en ligging nog iets te veranderen. Vanaf toen ging het een stuk beter en kwam ik weer in mijn ritme.
De motor lag weer prima en mijn gas mocht ik eindelijk weer opentrekken. Dat was wel even wat anders dan mijn TM 250. Ik was blij dat ik weer kon doorrijden en wat strijd kon aangaan op de baan. Mijn vader had vooral strijd met de generator gehad, lossen we ook weer op. Onder een stralende zon is het een zeer dankbare dag geworden. Tot de volgende, groetjes, Joey 🙂
